Մարտիրոս Բադալյանի հինգ հրաշքը՝ «սրտի դավթարում»

Հայաստանի վաստակավոր նկարիչ, Հայաստանի նկարիչների միության «Թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության նկարիչներ» բաժնի նախագահ, Խամաճիկների պետական թատրոնի գլխավոր նկարիչ ՄԱՐՏԻՐՈՍ ԲԱԴԱԼՅԱՆԸ մեր բարդ օրերում հարուստ է կրկնակի՝ իր թոռներով և իր ստեղծագործական աշխարհով:

Զրուցում ենք թատրոնի մասին: Ըստ նրա, իր նկարչությունը, մասնավորապես կոլաժները, թատերական միջավայրի խորհրդավոր կնիքն են կրում: «Թատրոնը վերցնում է նկարչից, թատրոնը վերադարձնում է նկարչին». սա է Մարտիրոս Բադալյանի հավատո հանգանակը: Կերպարվեստի և թատրոնի միջակայքում նա ունի մեկ այլ երջանկություն՝ թոռները. Միլենա Բադալյանն արդեն ութ տարեկան է, և երկու տարին նոր բոլորած եռյակը՝ Էլինան, Մարտինը և Նարեկը՝ լույս աշխարհ եկած այս հերթականությամբ: Էլինա անունը փեսայի՝ Արթուր Բադալյանի նախընտրությունն է, Մարտինը իր պատվին է դրվել, իսկ Նարեկը՝ դստեր, երիտասարդ վաստակաշատ մայր Անի Բադալյանի ցանկությամբ է դրված, մինչև եռյակի ծնունդը Անին երկար ժամանակ «Նարեկ» էր կարդում:

«Երջանիկ էի, երբ ծնվեց առաջնեկ թոռս՝ Միլենան, և աշխարհով մեկ եղա, երբ եռյակի ավետիսը լսեցի»,- անկեղծանում է նկարիչը: «Եթե թատրոնն ու կերպարվեստը ստեղծագործողից և՛ վերցնում են, և՛ լիարժեք վերադարձնում, թոռներս միայն տալիս են, հույս են տալիս և ապրելու, արարելու տոկունություն: Կարծես ինձ համար է հայտնի խոսքը՝ եթե իմանայի, որ թոռն այսքան քաղցր բան է, միանգամից թոռ կունենայի: Ավանդույթի համաձայն, երբ ատամնահատիկ կազմակերպեցինք, եռյակից մեկը վերցրեց վրձինը: Նախախնամությու՞ն է, գուցե: Կարևորը, որ նրանք արժանավոր քաղաքացիներ լինեն երկրիս համար»:
Այսպես է ապրում նկարիչը, հասակ են առնում նրա թոռները՝ Հայաստանի Հանրապետության ապագա զինվորներն ու մայրերը:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Էլֆրիդա Մելիքյանի Էրգիրն ու Երկիրը
• Կենաց ծառի այգեպանը
• Ողբերգազավեշտ
• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն

Մեկնաբանություններ